انتقاد شهروندان از افزایش بی‌کاری در کشور

شماری از شهروندان می گویند که بیکاری در کشور افزایش یافته و آنها قادر به تامین نیازهای اولیه شان نیستند

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ می‌گوید که بازار کار افغانستان به دلیل افزایش تقاضای شغلی افراد بی‌کار، تحت فشار شدید قرار دارد.

«آی سی آر سی» به روز یکشنبه در گزارشی با نگرانی از سطح بی‌کاری کنونی در این کشور گفته که کارگران در شهرها از صبح تا شام منتظرند تا کار پیدا کنند.

کمیته بین المللی صلیب سرخ در گزارشی اظهارداشت باوجود کاهش درگیری‌ها اما افغانستان به دلیل چندین دهه جنگ با بحران انسانی مواجه است.

گزارش صلیب سرخ افزود: آفات طبیعی، عوامل اقتصادی و تغییرات اقلیمی سطح نیازمندی‌ها در افغانستان را افزایش داده است.

این درحالی است که زمستان کنونی نیز میلیون‌ها نفر در این کشور را تحت تاثیر قرارداده است.

بر اساس این گزارش، برای مقابله با چالش‌ها در افغانستان و کاهش رنج مردم این کشور باید راه حل‌های درازمدت درنظر گرفته شود.

در عین حال، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ پیشنهاد می‌کند که برای حل چالش‌های پیچیده کنونی افغانستان و کاهش درد و رنج میلیون‌ها افغان به راه حل‌های درازمدت نیاز است.

پیش از این، دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) نیز بر ایجاد زیرساخت‌ها در افغانستان برای رهایی افغان‌ها از بحران فعلی تأکید کرده بود.

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ در حالی از فشار بر بازار کار در افغانستان سخن زده که شماری از افراد نیازمند از افزایش بی‌کاری شاکی اند و ادعا می‌کنند که حکومت امارت اسلامی با آنان هیچ کمکی نمی‌کند.

صفی‌الله که در چهارراهی مخابرات شهر جلال‌آباد ولایت ننگرهار منتظر پیدا کردن کار نشسته به رادیو آزادی چنین می‌گوید: وقتی به این چوک می‌آییم، نه کار است، نه کسب، مردم با بسیارمشکلات جدید روبه‌رو هستند.

محب‌الله یکتن از کارگران روزمزد در گفتگوی با رادیو ازادی می‌گوید ادامه بی‌کاری سبب شده که نمی‌داند چگونه نیازهای خانواده‌اش را تأمین کند: ولله اگر توان خریدن غذا را داشته باشیم یا از دوا را، حیران هستیم که غذا یا دوا را چگونه پیدا کنیم، نمی‌دانیم جمپر و بوت را چه قسم فراهم کنیم.

سمیع الله صفدری که از رشته اقتصاد سند لیسانس دارد، در گفتگوی با گردش اطلاعات می‌گوید: شانزده سال تحصیل کردیم. کسی به فکر ما نیست. اگر همین روال ادامه پیدا کند که کسی به فکر ما نباشد و کسی صدای ما را نشنود، مجبور استیم ترک وطن کنیم.

هزاران جوان در کشور از سرنوشت مشابه با سمیع الله برخوردار اند. تنها خواست آنان پیدا کردن کار است.

رحیم الله سمندر، یکی از جوانان بی‌کار به گزارشگر گردش اطلاعات گفت: شانزده سال تحصیل کردم و حالا بی‌کار استم. چون زمینه کاری فعلن در افغانستان وجود ندارد.

وی در ادامه گفت: نبود کار، کاهش کمک‌های جامعه جهانی در حقیقت باعث وضعیت بد اقتصادی شهروندان شده است.
 
او همچنین افزود: در حالیکه مردم در فقر و تنگ دستی زندگی می کنند، اما امریکا همچنان دارایی‌های افغانستان را در انحصار خود قرار داده و چرخ اقتصاد عمومی از گردش باز مانده است.
 
سمندر، اظهار داشت که حکومت موجود باید برای شهروندان زمینه کار را فراهم سازد تا جوانان مجبور به مهاجرت‌های غیر قانونی به دیگر کشور‌ها نشوند.
 
او علاوه کرد که بیکاری در بین جوانان مشکلات گوناگون اجتماعی را نیز به بار آورده است، مانند، دزدی، اعتیاد به مواد مخدر، ایجاد مشکلات در خانواده‌ها، استرس، افسردگی، و …
 
از سوی هم فردوس اریایی، یکی از دست فروشان شهر کابل در مصاحبه با گردش اطلاعات گفت: عاید روزانه اش 150 الی 200 افغانی است، با این پول تنها می تواند شب چند تا نان خشک در خانه  ببرد.
 
 به گفته او چند ماه است که بل برق، آب و کرایه خانه را نیز پرداخت نکرده است. 
 
او خاطرنشان کرد که نسبت به سال گذشته قیمت مواد سوختی به خصوص زغال‌سنگ دو برابر افزایش یافته است، به همین دلیل تا کنون نتوانسته است سوخت مورد نیاز خود را خریداری کند.
 
اریایی، از دولت خواست که برای شهروندان زمینه کار را فراهم کند و با نیازمندان که توانایی خرید مواد سوختی را ندارند، کمک مالی نماید .

 صمیم فراهی یکی از صدها هزار افغانی است که در آستانه زمستان امسال از بیکاری شکایت می‌کند.
او در ناحیه اول شهر کابل در خانه کرایی زندگی می‌کند و یگانه نان آور خانواده چند نفری است:
“هر هفته به این فلکه از صبح تا شام‌ ایستاده هستم، اما برایم کار پیدا نمی‌شود. در طول هفته یک روز اگر کار پیدا شود او هم دوصد الی سه صد افغانی پیدا می‌شود و در خانه پنج شش طفل به گردنم است من چطور برای‌شان نان پیدا کنم.”

حال فراهی نگران است که زمستان امسال در میان افزایش فقر و بیکاری چطور خواهد گذشت:
“زمستان در حال رسیدن است و ما هیچ مواد سوخت نداریم، همه وسایل خانه خود را فروختیم تا شکم کودکان مان را سیر کنیم. فعلاً هیچ چیز نداریم نه بخاری داریم و نه هم هیزم که بتوانیم در زمستان خانه خود را گرم کنیم.”

در بیش از دو سال گذشته، فراهی بارها تلاش کرده تا برای پیدا کردن کار به ایران و ترکیه سفر کند، اما کامیاب نشده:
“من دو بار به ایران و ترکیه رفتم و رد مرز شدم یک بار دیگر نیز قاچاقی رفتم اما کار پیدا نشد و من را اخراج کرد دوباره به افغانستان آمدم.”

فهیم جعفری یکی از این جوانان تحصیل‌کرده که از رشته‌ی علوم سیاسی فارغ شده، می‌گوید دو سال است، بیکار است، برای پیدا کردن لقمه‌ی نانی به جاده برآمده، اما از چندین روز است که حتا کارگران روی جاده نیز نمی‌توانند، کار پیدا کنند.

او می‌‌گوید، جوانان تحصیل‌کرده‌ی زیادی را می‌شناسد که راه چاقاق را در پیش گرفته‌ و راهی کشورهای همسایه شدند.

این تنها وضعیت جوانان تحصیل‌کرده نیست، بل‌که کارگران که سال‌ها روی جاده کار کرده‌اند از وضعیت بد کار شکایت دارند.

احمد یکی از کارگران روزمزد می‌گوید از یک شهر به شهر دیگری می‌رود اما هیچ جا کاری نمی‌تواند، پیدا کند.

او می‌گوید: برای پیدا‌کردن کاری به کابل آمدیم، اما این‌جا هم کار نیست، فامیلم منتظر هستند تا برای شان لقمه‌ی نانی پیدا کنم، می‌خواستم بروم به کشورهای بیرونی(ایران، ترکیه…) اما زن و فرزندانم بی‌سرپرست می‌مانند. این‌جا هیچ‌کسی مرا برای کار نمی‌برد روزهاست که سرگردانم.»

وی افزود:«به همین دلیل بیش‌تر مردم به کشورهای بیرونی می‌روند، در ولایات بدخشان هم کار نیست، در بغلان هم کار نیست، ما از دولت می‌خواهیم که زمینه‌ی کار را برای ما فراهم کند.»

مردم در حالی از افزایش بی‌کاری در افغانستان شاکی اند که بر اساس گزارش دفتر سرمفتیش خاص امریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار)، پس از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان در ۲۰۲۱، نزدیک به یک ملیون نفر وظایف‌شان را از دست داده‌اند.

به همین ترتیب، سروی بانک جهانی در اوایل سال گذشته نشان داد که پس از بحران سیاسی در افغانستان، فعالیت‌های اقتصادی و سکتور خصوصی به شدت تحت تأثیر قرار گرفته اند.

حامیه نادری
آژانس خبری گردش اطلاعات