فرد پنتلند در سال ۱۹۵۹ و در دیداری که اتلتیک میزبان چلسی بود، به صورت افتخاری دعوت شد
نزدیک به صد سال از روزی که فرد پنتلند برای اولین بار وارد شهر بیلبائو شد، میگذرد. اما هنوز هم هواداران اتلتیک بیلبائو افسانه مرد انگلیسی با کلاه و سیگار برگ را به یاد میآورند و از او به نیکی یاد میکنند.
او که لقب «ال بامبین» را از سوی هواداران گرفته بود، اولین مربی انگلیسی نبود که هدایت یک باشگاه ایالت باسک را بر عهده میگرفت، اما تأثیری بیسابقه در تاریخ آنها به جا گذاشت. حتی میتوان ادعا کرد که نقشی کلیدی در تکامل فوتبال اسپانیا داشت.
پنتلند در اولین دوره حضورش در اتلتیک، تیمش را به قهرمانی کوپا دل ری (جام حذفی اسپانیا) در سال ۱۹۲۳ رساند. در بازگشت مجدد به این تیم، از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۳، تیم او چهار بار متوالی قهرمان این رقابتها شد و دو عنوان قهرمانی لالیگا را به دست آورد.
این تیم پیشگام فوتبال تهاجمی و مالکانه بود، فلسفهای که سایر تیمهای پیشرو در اسپانیا به سرعت از آن پیروی کردند و تا به امروز نیز همچنان پابرجاست.
به گفته آسیر آراته، مدیر موزه اتلتیک: «فرد پنتلند، یکی از کسانی است که با گذر زمان فراموش نشده و جاودانه مانده
است».
پنتلند که در ولور همپتون متولد شد، عضو تیم ملی انگلیس بود و برجستهترین دوران باشگاهیاش را در بلک برن و
میدلزبورو گذراند، قبل از اینکه در سال ۱۹۱۴ برای مربیگری به تیم فوتبال المپیک آلمان برود.
در آغاز جنگ جهانی اول، او در اردوگاهی در نزدیکی برلین بازداشت شد و مسابقات فوتبال بین زندانیان را سازماندهی کرد. پس از جنگ او سرمربی باشگاه استراسبورگ و سپس تیم فرانسه در المپیک ۱۹۲۰ شد.
اولین حضور او در فوتبال اسپانیا با راسینگ سانتاندر بود، اما شهرت رو به رشد پنتلند به عنوان یک مربی زمانی بود که اتلتیک را در سال ۱۹۲۲ به اوج رساند.
آراته میگوید: «اتلتیک به او پیشنهاد بسیار خوبی داد، زیرا میخواستیم روی یک مربی خوب سرمایهگذاری کنیم. باشگاه ما بسیار آماتور بود و به همین دلیل دنبال یک مربی بسیار معتبر بودیم. نظم و انضباط زیادی به تمرینات داد و زیربنایی را ساخت تا باشگاه را حرفهای کند».
پنتلند توجه بسیاری به جزئیات داشت. گفته میشود که او حتی در اولین جلسه تمرین، به بازیکنانش آموخت چگونه بند کفش خود را به درستی ببندند. با وجود سختگیریهایش، همه تیم و همکارانش او را بسیار دوست داشتند.
آراته میگوید: «پس از تجربه روبرو شدن با جنگ و برخورد با افراد مختلف، وقتی به بیلبائو آمد، حس و رفتاری بسیار انسانی داشت. او شخصیت جالبی داشت، بسیار خوشبین و باهوش بود. در عرض چند ماه در مجلات ورزشی درباره نحوه بازی تیمها نوشت».
پنتلند بازیکنانش را تشویق کرد روش بازی مستقیم که در آن زمان رایج بود را کنار گذاشته و در عوض از پاسهای متوالی استفاده کنند، روشی که برخی آن را با بارسلونا پپ گواردیولا مقایسه میکنند.
گایزکا آتکسا، رئیس «کلاب آقای پنتلند»، نام گروهی از هواداران اتلتیک بیلبائو در لندن، میگوید: «ترکیب معمول او ۲-۳-۵ بود، ترکیبی با پنج مهاجم.»
«او بعداً تعداد بازیکنان خط میانی را افزایش داد تا مالکیت توپ بیشتری نسبت به رقیب داشته باشند. ارزش بسیاری برای مالیکت توپ و بازی کوتاه قائل بود. نمیدانم، اما شاید بتوان آن را شبیه آنچه بارسا ده تا بیست سال پیش با تیکی تاکا اجرا میکرد، دانست.»
«به ما کمک کرد تا به کاری که به عنوان یک باشگاه انجام میدادیم باور داشته باشیم و ذهنیت موفقیت و قهرمانی را در ما تقویت کرد. این مهمترین چیزی است که او ساخت».
او همچنین در زمانی که اکثر باشگاههای کشور آماتور بودند، نقشی حیاتی در معرفی رویکرد حرفهای داشت و به اعضای هیئت مدیره گفت که اگر واقعاً میخواهند در رقابت باشند، تلاش کنند به بازیکنان پول بدهند.
پنتلند در سال ۱۹۲۵ باشگاه را ترک کرد و مربی اتلتیکو مادرید شد. او همچنین بخشی از کادر فنی اسپانیا بود. تیمی که برای اولین بار در سال ۱۹۲۹ توانست انگلیس را خارج از بریتانیا، با نتیجه ۳-۴ شکست دهند.
بعداً در همان سال، او به بیلبائو بازگشت تا پربارترین دوره تاریخ اتلتیک را بسازد. دورهای که مجبور شد کلاههای بسیاری را بخرد. زیرا پس از هر بازی او کلاهش را به هوا پرت میکرد و بازیکنانش از خوشحالی روی آن بالا و پایین میپریدند.
آتکسا میگوید: «مردم اینجا میدانند که اتلتیک از زمان تأسیس خود به دلیل تأثیر بریتانیا به یک تیم بزرگ تبدیل شده است. علاوه بر آن، به دلیل بندری بودن شهر بیلبائو، پیوندها و روابط اقتصادی بسیار قوی با بریتانیا دارد، انقلاب صنعتی، معدن و کشتیسازی.»
«آقای پنتلند یک جنتلمن تمام عیار انگلیسی با کلاه و چتر و سیگار بود. او شخصیتی بسیار خونگرم و اجتماعی بود. اگر هواداران او را در خیابان میدیدند، او به آنها سلام میکرد.»
«ارابطه خوبی با مردم اینجا برقرار کرد، زیرا ما دوست داریم خوش بگذرانیم، غذا بخوریم، بنوشیم و فکر میکنم او نیز اینجا را بسیار دوست داشت.»
پنتلند پس از چهارمین قهرمانی متوالی جام حذفی فوتبال اسپانیا در سال ۱۹۳۳ این تیم را ترک کرد. تیمی که او ساخته بود در سالهای ۱۹۳۴ و ۱۹۳۶ نیز قهرمان اسپانیا شد، همان سالی که به انگلیس بازگشت و جنگ داخلی در اسپانیا آغاز شد.
به گفته آتکسا: «شما نام او را هنوز در شهر میشنوید و همه او را مردی با کلاه و سیگار بیاد میآورند. او همیشه بهعنوان یک اسطوره یا افسانه در دل این مردم باقی خواهد ماند».