معبدی مخفی و مقدس برای مسلمانان و مسیحیان

دویست قدم آنسوی درب چوبی قفل شده معبدی است که هم برای مسلمین و هم برای مسیحیان مقدس است.

چندان شناخته شده نیست. مردم مکدانسکی براد واقع در جنوب غربی مقدونیه که علاقه زیادی به هجوم گردشگران ندارند وجود این معبد را برای سالها مخفی نگهداشتند.

این ساختمان قدیمی که از بیرون تنها یک صلیب بر آن نقش بسته، در داخل پر از نماد و تصاویر حضرت عیسی و چهره های مقدس مسلمانان است.

تکه سنگی که گفته می شود متعلق به مقبره یکی از دراویش بکتاشی بوده در میانه این ساختمان است.

طریقت بکتاشی شاخه ای از صوفیگری است که از ترکیه نشات گرفت و به تمام نقاط مختلف امپراتوری عثمانی از جمله در منطقه بالکان پخش شد.

برای پیروان طریقت بکتاشی، این ساختمان “تربت” مقدسی محسوب می شود و محل عبادت است.

این ساختمان برای مسیحیان کلیسای سن نیکولا است. اما آنها و مسلمانان سالهاست که با خشنودی شریک این مکان بوده اند.

این خصیصه خیره کننده منطقه ای است که اخیرا دچار تفرقه های شدید قومی و دینی بوده است.

“معجزه رخ می دهد”

باب اجوب رکیپی رهبر بکتاشی منطقه می گوید که چگونه سالی یکبار مسیحیان و مسلمانان برای روز سن جورج که به “گجورجوردن” مشهور است گرد هم می آیند.

او می گوید در آن روز پس از دعا و نیایش مردم به دور “میز عشق” حلقه می زنند. آنها از لیوانهای هم می نوشند و با چنگالهای یکدیگر غذا می خورند.

” روحهایی هستند که نسبت به یکدیگر نه تردید و نه تنفر دارند، چون همه ما آفریده خدا و غیرقابل تفرقه هستیم.”

مورخین اسکوپیه پایتخت مقدونیه می گویند این معبد نخست کلیسایی بود که در قرن چهاردهم بنا شد، اما در هنگام تهاجم عثمانی ها ویران شد.

اما افسانه ای می گوید که این کلیسا مجددا در قرن هجدهم توسط یک مسلمان مجددا بنا شد. او می خواست طلسم را از خانه ای که هر بار می ساخت فرو می ریخت پاک کند.

مارکو کیشیش ارتدکس این معبد می گوید او اغلب برای نیایش کنندگان مسلمان نیز دعا می خواند و “گاهی معجزه رخ می دهد.”

او ماجرای یک پسر مسلمان لال را می گوید که پس از شنیدن دعای ارتدکس به زبان آمد.

وی می افزاید: “اما متاسفانه من هیچ مدرک علمی ندارم که این را ثابت کنم.”

“ما همه یکسانیم”

این کشیش مشکلی با استفاده پیروان یک دین دیگر از این مکان ندارد.

وی می گوید: “ریشه همه ما به یک خالق باز می گردد. همه صرفنظر از دین خود، اسلام، ارتدکس، کاتولیک در پیشگاه او یکسانیم. ما همه برابریم و رحمت خداوند نیز برای همه یکسان است.”

تاریخدانان اسکوپیه پایتخت مقدونیه می گویند این تنها معبد این کشور نیست.

الیزابتا کونسکا کارشناس اقوام که این پدیده را سالهاست مطالعه می کند می گوید اینگونه معابد و نیایشگاه ها در کشورهای کوچکی همچون مقدونیه امری عادی هستند.

“برای قرنها مردم در کنار هم زندگی کردند و در معابد مشترک دعا خواندند.”

“شعائر محترمانه انجام می شود و مردم با یکدیگر مدارا می کنند.”